Riot days

Το βιβλίο Riot Days της Μαρίας Αλιόχινα (μέλους των Pussy Riot) είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τη ζωή των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές της Ρωσίας. Δεν μένει όμως εκεί. Η φρίκη, ο φόβος, οι εξευτελισμοί, ο κανιβαλισμός, η συμπόνοια, η αλληλεγγύη, το πείσμα, ο αγώνας, το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα απέναντι στο άλλο, όλα συνθέτουν μια αφήγηση που προχωράει πέρα ακόμα κι απ’ αυτή την αχανή ρωσική γη.

Όσο κι αν τα πολιτικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η συγγραφέας για να αναλύσει και να ερμηνεύσει τον ολοκληρωτισμό και τα σκοτάδια του ρωσικού κράτους τίθενται στη σφαίρα της κριτικής ‒ακόμα και της πολεμικής‒, αυτό δεν μειώνει σε καμία περίπτωση την αξία του βιβλίου. Εξάλλου τα βιβλία είναι ενδιαφέροντα όταν καταφέρνουν να ανοίγουν συζητήσεις γύρω απ’ τα περιεχόμενά τους κι όχι όταν αποσπούν βαρετές και αυτονόητες συμφωνίες.

«Τι όνειρα έχεις, Μάσα;» με ρώτησε μια τσιγγάνα. Ήταν 19 χρονών, πολύ μεγάλη ποινή, περίπου έξι χρόνια.

«Θα ’θελα να κάνω τον γύρο του κόσμου», είπε μια κοπέλα.

«Κι εγώ θα ’θελα να πάω στη σελήνη», είπε μια άλλη.

Και η τσιγγάνα είπε: «Εγώ θέλω να βγω με αμνηστία. Θέλω να είμαι με το παιδί μου. Το θέλω πάρα πολύ».

Δεν βγήκε με αμνηστία, με αμνηστία βγήκαμε εγώ κι η Νάντια. Εγώ, η Νάντια και τρεις ακόμη άσημες κοπέλες. Πέντε άτομα στη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου.

«Θέλω να γράψω ένα βιβλίο», είπα.

«Θα είμαι στο βιβλίο;» ρώτησε η τσιγγάνα.

«Οπωσδήποτε.»