Η Φυγή

Όλα ο Αληπασάς, όλα τρομάζει
κρύος ο ιδρώτας του στάζει.
Παντού του φαίνονται πως είν' κρυμμένα
σπαθιά που λάμπανε ξεγυμνωμένα.
Και κειος τα δάχτυλα σφίγγει στη σέλα,
τα μάτια του έβλεπαν παντού Τζαβέλα.
(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης)


Μετά το "Θανάσης Βάγιας: Ο βρυκόλακας", ένα ακόμα κόμικ-μεταφορά ποιήματος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, πάλι σε διασκευή σεναρίου από την Βέρας Καρτάλου και σε σχέδιο του Νίκου Παπαμιχαήλ.

Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την δεύτερη απόπειρα του Αλή Πασά κατά του Σουλίου το 1792, όταν επιτέθηκε με 8.000 Αλβανούς κατά των Σουλιωτών, που διέθεταν μόλις 1.300 ένοπλους. Η μάχη διεξήχθη και από τις δυο μεριές με εξαιρετικό πείσμα, ώσπου στο τέλος ο στρατός του Αλή Πασά υποχώρησε πανικόβλητος και υπέφερε τραγικές απώλειες. Η πραγματική δικαίωση έρχεται τριάντα χρόνια αργότερα, όταν ο Αλή Πασάς βρίσκει τον θάνατο από χέρια Ελλήνων. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του στέλνεται ταριχευμένο στην Κωνσταντινούπολη, όπου αργότερα θάβεται σε μια περιοχή έξω από τα τείχη της πόλης.

Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης δεν εμπνέεται απλώς από την αποφασιστικότητα, το θάρρος ή τον χαρακτήρα των Ελλήνων και συγκεκριμένα του αρχηγού Λάμπρου Τζαβέλα, ούτε επικεντρώνεται στην μάχη της Κιάφας. Αντίθετα επιλέγει να μας μεταφέρει τον τρόμο και τον πανικό, όπως τον βίωσε ο ίδιος ο Αλή Πασάς στην προσπάθειά του να αποδράσει -μάλλον άνανδρα- από το πεδίο της μάχης.

Με σεβασμό προς τον Έλληνα εθνικό ποιητή μεταφέραμε για πρώτη σε φορά σε κόμικ αυτό το διαμάντι της ελληνικής λογοτεχνίας και χαρακτηριστικό παράδειγμα της επτανησιακής σχολής. Η “Φυγή” είναι ένα σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και επιβλητικό ποίημα, που ακροβατεί περίτεχνα μεταξύ ανδρείας και δειλίας, σκληρότητας και ανθρωπιάς.