ZX

Κορίτσι γνωρίζει αγόρι, και το ερωτεύεται με την πρώτη ματιά. Κεραυνοβόλα, και χωρίς καμία λογική, όπως λειτουργούν καμία φορά αυτά τα πράγματα. Ο Στέφανος, όμως, είναι γεμάτος ανασφάλειες σχετικά με την εμφάνιση του, και δεν πιστεύει ότι η Μαρίνα μπορεί να τον είδε και να έπεσε ξερή. Ο ίδιος βέβαια, ελκύεται πραγματικά από αυτήν, κάτι που δεν το ομολογεί στον καλύτερο του φίλο, τον ZX, ένα ρομπότ. Όπως είναι φυσικό, οι άμυνες του Στέφανου θα υποχωρήσουν γρήγορα, και θα αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο

Το ZX, ξεκινάει ως ένα ρομαντικό comic, με μια ελαφριά χιουμοριστική διάθεση. Δεν λείπει και ο μαγικός ρεαλισμός από αυτό, τη στιγμή που υπάρχει ένα ρομπότ που συναναστρέφεται με έναν άνθρωπο, δίχως κανέναν να παρατηρεί με απορία το απίθανο αυτό φαινόμενο. Με λίγα λόγια, ίσως ένα ασφαλές comic, τη στιγμή που πραγματεύεται το ξεκίνημα μιας σχέσης και αρκετά ευχάριστο, ικανό, όμως, να διασκεδάσει τον αναγνώστη. Καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται, οι πραγματικές προθέσεις του δημιουργού έρχονται στην επιφάνεια και έχουν να κάνουν με πιο ανθρώπινους προβληματισμούς και θέματα. Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω περισσότερα και το αφήνω στη διάθεση του αναγνώστη να ανακαλύψει ποιοι μπορεί να είναι αυτοί.

Το παράπονο που μου άφησε το ZX, από πλευράς σεναρίου, είναι ότι το βρήκα κάπως σύντομο. Θα ήθελα να περάσω πιο πολύ χρόνο με τους χαρακτήρες, να ανακαλύψω περισσότερες από τις πτυχές τους, και να δεθώ λίγο περισσότερο μαζί τους. Να απλωνόταν, δηλαδή, η ιστορία λίγο παραπάνω, προτού φτάσει στην κατάληξη της, κυλώντας λίγο πιο αργά.

Αυτό που με εντυπωσίασε στο σχέδιο του Helm, είναι ο τρόπος που ελέγχει την σελίδα, τοποθετώντας το panel με τέτοιο τρόπο ώστε ο αναγνώστης να εστιάσει στα σωστά σημεία. Πολλές φορές, μέσα στην ίδια σελίδα, οι τεχνοτροπίες που χρησιμοποιεί για τον σχεδιασμό ενός panel, και κυρίως των χαρακτήρων, μπορεί να διαφέρουν, ανάλογα με συναισθηματική έκφραση του γεγονότος που εξελίσσεται. Σχεδιαστικά, δε θέλει να καταλήξει σε ένα ύφος, ακολουθεί αυτό που θεωρεί ότι αρμόζει περισσότερο σε κάθε σημείο της ιστορίας. Η ποιητική διάθεση δεν λείπει, ειδικά προς το τέλος, που το σενάριο επιτρέπει μια τέτοια απελευθέρωση. Αυτή η τόλμη, κάνει το ZX να είναι ένα ανομοιογενές comic, και θα προτιμούσα να υπήρχε μια μεγαλύτερη συνοχή στο σύνολο του. Η έλλειψη ξεκάθαρης επιλογής, υπηρετεί τα όσα θέλει να πει ο δημιουργός, αλλά δεν πιστεύω ότι λειτουργεί πάντα υπέρ του comic.

Το ZX είναι ένα φιλόδοξο comic, με αρετές και ανησυχίες, που έχει να πει κάποια πράγματα. Το μεγαλύτερο υπέρ του είναι το γεγονός ότι αποδείχθηκε ικανό να μου προσκαλέσει συναισθηματικές αντιδράσεις, καθώς και κάποιους προβληματισμούς. Υπερβολικά φιλόδοξο; Ίσως. Σε καμία περίπτωση όμως αδιάφορο.

(από το http://www.comicdom.gr)