Αρκάς: Οι Συνομήλικοι Επίτομο

Μέχρι στιγμής, ό,τι καλύτερο έχει βρεθεί για να αποφύγει κανείς να πεθάνει νέος είναι τα γεράματα. Μόνο που, όταν δεν συνοδεύονται από αρρώστιες, συνοδεύονται από τη γελοιοποίηση. Λίγο να φροντίσει κανείς την εμφάνισή του, θεωρείται ότι «γαμπρίζει», «νεάζει» ή «παλιμπαιδίζει». Και λίγο να εγκαταλειφθεί στην ατημελησία αντιμετωπίζεται σαν να περιέπεσε σε γεροντική μελαγχολία ή σε άνοια. Κορώνες χάνεις, γράμματα κερδίζουν οι άλλοι, αυτό είναι το αδιέξοδο της κατ’ ευφημισμό «τρίτης ηλικίας». Και το μόνο της αυθεντικό αντιστάθμισμα –η όποια συσσωρευμένη σύνεση– παραμένει στα αζήτητα. (Ζούμε,πάντα, σε κοινωνίες της παρορμητικής, νεανικής πρωτοβουλίας-όχι της μετριοπάθειας και του μεστού στοχασμού.) [...]. Από τον πρόλογο του Πέτρου Μαρτινίδη.