Ο Εθισμός του Κριστιάν Αμπρόζ: Όπου οι Άγιοι δεν Τολμούνε να Κοιτάξουν (1o μέρος)

Νέα Ορλεάνη: πρόθυμη, ατίθαση, γεννημένη από πόρνες και μαχαιροβγάλτες ξαναγεννημένη μέσα από την κρύα μήτρα της καταιγίδας. Στους δρόμους της άφησαν τα χνάρια τους μουσικοί, ζωγράφοι και συγγραφείς μάγισσες, γκάνγκστερ και σαδιστές φονιάδες. Όλοι τους γλεντζέδες. Από τις αλέες και τα καταγώγια, μέχρι τις γιορτινές λεωφόρους και τα πολύφωτα μπαρ της, τριγυρνούν θεοί και δαίμονες, ήρωες και τέρατα και πράγματα τόσο εξώκοσμα που αψηφούν κάθε περιγραφή. Ανάμεσά τους κι ένας χλομός άντρας με κατάμαυρα μαλλιά: τέρας, όσο και τζέντλεμαν κυνηγός τεράτων, όσο κι εθισμένος στο άγγιγμα των Ακατονόμαστων Θεών. Πάντοτε ανικανοποίητος, ακροβατεί μεταξύ του χιούμορ και της τρέλας, αναζητώντας το χαμένο τίμημα της ύπαρξής του: την ανθρώπινη ευφορία.
Από το 1877 μέχρι το 1887, ο Ελληνο-Ιρλανδός Λευκάδιος Χερν βρισκόταν στη Νέα Ορλεάνη και στο συγγραφικό του έργο εκείνης της περιόδου οφείλει η Πόλη της Σελήνης το επικίνδυνο, ηδονικό της δέλεαρ. Τον συναντάμε στα 1883 και περπατάμε δίπλα του στους βρώμικους, μαγευτικούς δρόμους όπου έχει καταφέρει να βρει τη θέση του, έστω προσωρινά. Από τον φόνο μιας φημισμένης Μαντάμ, στα οργιαστικά τελετουργικά του Μπαγιού Σεν Τζον, από τη γηραιά Μαρί Λαβώ, Βασίλισσα του Βουντού, στη διάδοχό της, περιδιαβαίνουμε μαζί του τα μήκη και τα πλάτη της πόλης, μέχρι να συναντήσει τον Κριστιάν Αμπρόζ, το πιο ευγενές της τέρας, και να εκπληρώσει μια προφητεία στην οποία είχε πάψει να πιστεύει.

Εικονογράφηση: Βάλια Καπάδαη

Nightread,Ανδρέας Μιχαηλίδης,Βάλια Καπάδαη