Οι Συνομήλικοι (Επίτομο)

Μέχρι στιγµής, ό,τι καλύτερο έχει βρεθεί για να αποφύγει κανείς να πεθάνει νέος είναι τα γεράµατα. Μόνο που, όταν δεν συνοδεύονται από αρρώστιες, συνοδεύονται από τη γελοιοποίηση. Λίγο να φροντίσει κανείς την εµφάνισή του, θεωρείται ότι «γαµπρίζει», «νεάζει», ή «παλιµπαιδίζει»· και λίγο να εγκαταλειφθεί στην ατηµελησία, αντιµετωπίζεται σαν να περιέπεσε σε γεροντική µελαγχολία ή σε άνοια. Κορώνα χάνεις, γράµµατα κερδίζουν οι άλλοι, αυτό είναι το αδιέξοδο της κατ’ ευφηµισµόν «τρίτης ηλικίας». Και το µόνο της αυθεντικό αντιστάθµισµα –η όποια συσσωρευµένη σύνεση– παραµένει στα αζήτητα. (Ζούµε, πάντα, σε κοινωνίες της παρορµητικής, νεανικής πρωτοβουλίας – όχι της µετριοπάθειας και του µεστού στοχασµού.)...